LSC – FFS kampioenswedstrijd

Sneek, 25 mei 2013

Na een week met een lijf vol zenuwen rondgelopen te hebben, brak eindelijk de belangrijkste wedstrijd van het hele seizoen aan. Koploper dames FFS zou met een gelijkspel tegen de dames van LSC genoeg hebben om kampioen te worden.. Hoe vaak zal het in je carrière voorkomen om zo’n kampioenswedstrijd te spelen? Bij verlies zou namelijk de directe tegenstander kampioen worden.

Voorbereidingen in de loop van de week al flink getroffen. Familie, sponsors en fans waren uitgenodigd door middel van een prachtige mail van Erika. Erika, bedankt! Een Chinese man  begon ons allemaal wijsheden te sturen via de mail. Ook Kwe Welhou bedankt hiervoor, je mentale steun heeft ons zeker goed gedaan! Van dag tot dag  begon de spanning te stijgen… There we go…

Met een officiële line-up werd dan eindelijk het veld betreden. We werden nog net niet bij naam en toenaam op het veld omgeroepen en het Sneker volkslied werd nog net niet gespeeld.

Onrust, paniek en angst waren misschien wel de kernwoorden van de eerste helft. Maar ook die van de tegenstander. Dit maakte de wedstrijd zeker niet mooier, maar dat zie je wel vaker bij kampioenswedstrijden. Wie kan er het beste 90 minuten lang het beste met de spanning omgaan?!

Totaal onverwachts retourneerde Fintsje een uittrap van de keepster, dit resulteerde in een prachtige maar vooral onverwachte goal! 0-1 na ongeveer een kwartier voetbal op het scorebord. YES! De ontlading was dan ook groot!

Een (nuttige) overtreding door Petra, ze kreeg zelfs geel! En dat in haar afscheidswedstrijd. Iets wat je liever niet in je zak steekt! 1-1. Vrije trap vanaf ongeveer 20 meter van de goal. Hier gold absoluut; “hij hoeft niet hard, als die maar zuiver is”. Prachtig in de hoek gedraaid en voor iedereen onhoudbaar. Pech voor ons!

En daar was Marion. Ondergetekende meende vanuit een corner, op het hoofd van Marion, tegen de lat, op de voet van Marion en over de lijn. Typisch gevalletje doorzettingsvermogen. Prachtig en kenmerkend voor onze “reservebank”-speelster. 2e voorsprong!

Rust. We hadden elkaar niet eens zo heel veel te vertellen. De inzet en werklust was gigantisch, daar zou het nooit te nimmer dan ook aan liggen, maar het niveau van de wedstrijd lag voor ons doen niet hoog. LSC goede en vooral snelle spitsen, FFS een geweldig blok in de verdediging. We waren sterker, maar niet eens zo heel veel beter. Zouden we op ervaring en doorzettingsvermogen deze lijn voort kunnen zetten? Dit is waar we al weken naar toe leefden en het alleen nog maar waar hoefden te maken. Vol goede moed beginnen aan de 2e helft.

En zoals we de 2e seizoenshelft aan vaker hebben laten zien, begonnen we sterk. Door een pittig foutje van de keepster van LSC (terugspeelbal=hands) kregen we een vrije trap in de 16. Mooi breed gelegd door Elisabeth, hard en over de grond ingeschoten door onze “good old” Rixt. 1-3. Er viel een last van onze schouders, maar wisten dondersgoed dat we wel scherp moesten blijven. LSC hield vol en maakte al gauw de 2-3. Rommelgoal, valt hier niet te omschrijven. En dan weet je dat je moet tegenhouden. Spanning steeg gigantisch, met 70 minuten op het scorebord. Wat moet je dan doen? ‘Uitvoetballen’ is zo moeilijk in deze omstandigheden! Je trapt de bal gewoon een heel eind naar voren, mooi bij ons spitske Anna alias “Sopstengel” in de benen, en die haalt even op “haar onverschilligst” uit. 2-4. Sopstengel staat bekend om deze doelpunten. De laatste weken al betrouwbaar in haar afronding.

Weer lucht zou je dan denken. Niets is minder waar, LSC presteerde het gewoon nogmaals om vanuit een corner te scoren. En wederom weer zo rommelig! Balen,.. Maar vanaf dat moment zijn we tegen gaan houden. We konden niets anders op dat moment. Deze wedstrijden wil je ZO graag winnen.. Dan maakt het niet meer HOE je het

Eindsignaal! Kippenvel moment! Een gejuich ging op, er werd gezongen, mensen vlogen elkaar in de armen en gilden het uit. EINDELIJK. Dit is waar we het voor deden, dit is waar we zo hard voor hebben gestreden.

Supporters in grote getale aanwezig, erg bedankt hiervoor. Het was misschien niet de mooiste wedstrijd om naar te kijken, maar deze inzet, vechtlust, maar vooral teamspirit is vrij uniek geweest. Ik zou zeggen, kom gerust nog eens kijken en ons aanmoedigen.

Het is maar goed dat we niet elke week zo’n wedstrijd hebben. Als elke overwinning dan ook zo gevierd moet worden, dan word het ZWAAR. Een lekkere BBQ na de tijd georganiseerd door de commissie, daarna gewoon 1 groot feest vieren met het team. Alcoholpromillages stegen aanzienlijk, pijntjes werden vergeten en moe zijn winnaars natuurlijk nooit! Op naar volgend seizoen!!!

Iedereen bedankt!

Irma